در آوریل۱۶۰۹ میلادی خاندان شیمازو، حاکمان استان ساتسوما واقع در جزایر کیوتو در ژاپن با ۳۰۰۰ سرباز به جزایر ریوکیو حمله کردند و بدون جنگ و خونریزی،این کشور کوچک را ضمیمه خاک ژاپن اعلام کردند.پس از آن در یال ۱۸۲۷ میلادی این مجموعه جزایر از سوی حکومت وقت ژاپن به استان ریوکیو تغییر نام پیدا کرد و حمل و استفاده هرگونه سلاح سرد حتی ادوات کشاورزی و صنعتی توسط ساکنین بومی این جزایر خصوصا" مردم جزیره اوکیناوا ممنوع اعلام شد.

 از آنجائیکه اهالی ریوکیو تحت تاثیر فرهنگ و تمدن کشور چین بودند،حکومت و ارتش شیمازو قراردادهای تجاری،اجتماعی و فرهنگی بین ریوکیو و چین را رسمی و معتبر دانسته و هیچگونه ممانعتی از مسافرت و تبادل تجاری بین دو کشور بوجود نیاوردند.

 اما مردم جزایر ریوکیو بویژه اکیناوا تحمل اشغال سرزمینشان را نداشته و همواره در فکر آزادی و استقلال کشورشان بودند و از آنجائیکه هنرهای رزمی- بومی خود را در برابر هنرهای رزمی ژاپنی ناکارآمد می دیدند،به این فکر افتادند تا با یادگیری و روشهای چینی خصوصا" مکاتب کانگ فو ،جنوب چین و همچنین استفاده از تجربیات متخصصان چینی،سطح کیفی روشهای رزمی خود را ارتقاء داد، تا با اتکاء از هنرهای رزمی زمان خود بتوانند خلاء قانون ممنوعیت حمل سلاح را پر کنند و به سلطه حکومت مستبدانه ژاپنی ها پایان دهند.